vrijdag 20 juni 2008

A grand museum is like food for the soul...

Samen met collega, maar bovenal ook jarenlange vriendin Christel hadden we deze vrijdagmiddag al een paar maanden geleden in ons beider agenda gereserveerd voor een uitgebreide marktstudie horeca... Geïnspireerd door een uitzending van Mijn Restaurant (VTM) gingen we als kritische recensenten genieten van een middagje Museumfood op het Koningsplein in Brussel...
Op de website van de Museumbrasserie staat bij Peter Goossens te lezen : "CHEF, Met de drie sterren die zijn restaurant Hof Van Cleve in Kruishoutem door de Michel Gids toegekend kreeg, mag Peter Goossens zich tot één van de allerbeste chefs in Europa, zo niet de wereld rekenen. Zijn visie op de gastronomie, waarin hij een hedendaagse benadering aan een groot respect voor traditionele gebruiken weet te verbinden, maakt hem tot de gedroomde persoon om het MuseumFood concept ook culinair tot leven te brengen"...
Geef toe, dat schept hooggespannen verwachtingen... Het was dan ook met een groot "vol verwachting klopt mijn hart"gevoel dat we binnenstapten om ons te laten verwennen in deze culinaire tempel... We kregen een aangenaam tafeltje voor twee toegewezen, vanzelfsprekend met zicht op échte Alechinsky voor mij, in een hoge, ietswat sober ingerichte ruimte vooraan het restaurant. Wat ons beiden wel direct opviel (als Peter G kritisch mag zijn, dan mogen wij het ook), was de slechte akoestiek: een enorm geroezemoes geproduceerd door dinerende zakenlui, toeristen en co... Hier werd vollebak genoten van al het lekkers dat onze Belgische bodem te bieden heeft, reikhalzend keken we dan ook uit naar de kaart... Dat deze een béétje lang op zich liet wachten, daar maalden we niet om, wij keken ondertussen onze ogen uit naar welke gerechtjes op de tafels van de buren verschenen...
De Museumbrasserie trekt resoluut de kaart van de typische Belgische gerechten, in een speciaal jasje, maar met respect voor het traditionele recept. Peter Goossens is minstens één keer per week aanwezig in de keuken. Chefs Jean Phillipe Kriers en Xavier Aldon houden op andere dagen het vuur warm...
Bij de voorgerechtjes was de verleiding groot eens te proeven van de klassieke tomatensoep met balletjes, maar besloten we na lang twijfelen allebei te gaan voor een seizoenssuggestie met asperges : Christel bestelde een velouté van aspergepunten met gerookte paling, ikzelf besloot van de Asperges à la Flamande te gaan proeven... Het genereuze bord soep van CC was gevuld met grote aspergepunten en begeleid van een toastje met gerookte paling... Lekker, maar behoorlijk zwaar, zo luidde het commentaar van mijn tafelgenote. Ikzelf kreeg een vijftal (niet zo geweldig dikke) botermalse asperges, bereid à la Flamande volgens de regels van de kunst. Eerlijk gerecht, niets op aan te merken, maar ook niet om extatisch van te worden. Ons apérootje hadden we ondertussen btw vervangen door een flesje Italiaanse Chardonnay (2007), zeker niet gekozen in functie van het daarop volgende hoofdgerecht, maar gewoon omdat we zin hadden in een lekker flesje wit... Van de uitgebreide wijnkaart even snel Peter's favorieten doorgenomen om ze links te laten liggen... Goedkoopste flesje van zijn favourites : 99 EUR,... we were slightly shocked !
Hoog tijd voor ons hoofdgerecht ! Christel koos voor een Bouchée à la Reine van bladerdeeg met kip, aangevuld met zwezerik en garnalen, geserveerd in twee loodzware gietijzeren ovenpotjes, ééntje voor de vol-au-vent en ééntje voor de begeleidende verse aardappelpuree. Ikzelf besloot de keukencrew een beetje meer te testen door een verse rundstartaar te bestellen van de "Tartaarbar"... Nu hadden we allebei wél verwacht dat de tartaar in dat geval ook vers aan tafel zou bereid worden (wat toch zou mogen vermoed worden van een brasserie met deze klasse én de hoofdreden waarom ik de tartaar besloot te nemen), maar daar kwamen we bedrogen uit ! Een flinke portie rundstartaar werd geserveerd met een slaatje en een puntzakje verse frietjes en huisgemaakte mayo... Het slaatje werd door mijn overbuurvrouw genadeloos neergesabeld wegens niet vers (én ze had overschot van gelijk!) maar de smaak van de tartaar was simpelweg heerlijk ! Niet overdreven gekruid, net genoeg, met nét voldoende kappertjes, peper en zout... Zoals Peter in Mijn Restaurant het graag zou noemen : "gedurfd gekruid" ! Frietjes zullen door de gemiddelde toerist vast als "overheerlijk" worden beschreven, een "lekker" volstaat voor mij...
We sloten deze uitgebreide test ruim 2 1/2 uur later af met een koffietje én een theepot lapsang souchong... en de rekening van om en nabij de 120 EUR. Het eindverdict van de meedogenloze jury : een dikke zeven, maar géén acht ! Ja, we zijn streng, we know, maar wij hadden er meer van verwacht ! Niettemin was het een supergezellige middag, en hebben we bij deze besloten dat we daar toch een goede nieuwe traditie van gaan maken!We weten zelfs al waar naartoe... Volgende bestemming eind van het jaar : de brasserie van Hotel Bloom !

Geen opmerkingen: