woensdag 27 februari 2008

Smullen in 't Aards Paradijs...

Moleculaire gastronomie (ook bekend onder Moleculair koken of Moleculaire keuken) is het toepassen van wetenschap op de bereidingswijze in de keuken. De chef van 't Aards Paradijs, Lieven Lootens, is een ware pionier terzake, zo hebben wij afgelopen zaterdag aan den lijve mogen ondervinden.
Het 7-gangenmenu, met de welluidende naam "Cupidoverhaaltjes 2008", heeft ons van de eerste tot de laatste minuut verrast : een klein rood-geel blokje gelatine doet bij het zien niet onmiddellijk een belletje rinkelen, maar in de mond ontvouwt zich de smaak van Campari en fruitsap die onmiddellijk doet terugdenken aan de geel-rode kleur.
Als het van de chef afhangt, gaan we niet alleen op restaurant om te proeven. Aan tafel in ’t Aards Paradijs mogen alle zintuigen aan het werk, in één totale beleving : een bijzonder smakelijke paddenstoeltruffel wordt gepresenteerd op een stukje kaneelbast, louter en alleen omdat de geur en smaak van beiden zo perfect combineren. Een "gouden" oester met chili-uitjes laat onze smaakpapillen werkelijk ongekende hoogtes bereiken... Wie van ons beiden zei ooit dat we oesters niet lekker vonden?
Na deze uitgebreide prelude, tijd voor het serieuze werk... Alhoewel... een heldere hutspot van vergeten groenten is vederlicht, niet in 't minst door de in de bouillon aanwezige ganzenleverdooiertjes en de verse wintertruffel die aan tafel vers over ons soepje wordt geraspt. De "dooiertjes" zijn één van de kunststukjes van de chef : door het toepassen van labotechnieken slaagt hij erin een flinterdun membraan rond de vloeibare ingrediëntjes te creëren... Eén hap is genoeg voor een ware smaakexplosie in de mond !

Bijna speciaal genoeg om ons de voorgaande gang te doen vergeten: witte heilbot in Thaise mist... Ter intro wordt onze tafel vergast op een aantal subtiele vleugjes parfum Thaise Mist, het hoe en waarom wordt ons direct duidelijk als een paar minuutjes later het gerechtje zelf wordt geserveerd... De geur van het parfum, die nog steeds in lichte vorm aan ons tafeltje hangt, is klak dezelfde als de geuren die terugkomen in het gerechtje zelf !
Na een heerlijke struisvogelfilet met peterseliewortel, luchtige shitake en een wolk van trompettes, is het al tegen middernacht als het tijd is voor het dessert, of beter gezegd de dessertjes : Dirk koos voor de zoete versie, terwijl ikzelf opteerde voor de vervangende kaasgerechtjes. Terwijl Dirk genoot van mango in drie verschillende bereidingen, gevolgd door een dessertje met de veelbelovende titel "Amor Amor" (een combinatie van lychee, hibiscus, roos, cocos en framboos), kreeg ondergetekende een stukje Fourme d'Ambert (stééérke kaas!) op een biscuit van kastanjes, vanille en abrikoos vergezeld van een espuma van vijgen en citroen, gevolgd door een stukje Munster met zwarte kersen en een wolkje cocos... Om een héél lang verhaal kort te maken : Simply devine !
Voor de keuze van de wijnen lieten we ons leiden door een selectie van de chef : een lichte Krug Welschriesling 2006 (Oostenrijk) om de amuses en voorgerechten te begeleiden, gevolgd door een Portugese Falcoaria Ribatejo 2006 voor de visgerechten erna. Daarna een rode Obra Roble 2005 Ribera del Duero voor hutsepotje, struisvogel en kaasdessert. Jammie, jammie !
Tijdens koffie for the boys and tea for the girls werden we nog getrakteerd op achtereenvolgens rozenmeringues, melkchocoladebrosjes, orangettes en caramelmarshmallows, een overheerlijke crème brulée van witte chocolade en tonka en to top it off een ijspraline van vlier en verbena !
Een dikke vijfsterren beoordeling : we'll certainly be back for more !

vrijdag 15 februari 2008

Leading the Next Generation...

"People are very open minded about new things.
As long as they are exactly like the old ones"
(Charles Kettering,uitvinder)

Gisteren het ultieme Valentijnsgeschenk gekregen van mijn lieftallige werkgever... Samen met nog 799 andere leidinggevenden werden wij uitgenodigd op een dagje seminarie met bovenstaande, veelbelovende werktitel... Het was dan ook niet zonder verwachtingen dat ik de congreszaal binnenwandelde om in één woord te zeggen, als "herboren" een paar uur later de zaal te verlaten... Ik zie sommigen denken: Herboren ? Fleur ? Maar ik kan u bevestigen...Ja, ja, ik heb het licht gezien... een fel hemellicht aan het einde van de digitale snelweg... Dit om maar te zeggen: samen met mijn collega's heb ik het plezier gehad om kennis te maken met Peter Hinssen, een man met het hart op de tong, een (zichzelf zo noemende) échte selfmade IT-nerd die zich al verschillende jaren begeeft op het vlak van bedrijfspresentaties rond het onderwerp "A world of Change"... Voor mensen die dagelijks met deze materie om gaan vertelt hij waarschijnlijk niets nieuws. Toch is het mooi om de belangrijkste veranderingen van deze waanzinnige tijd zo plezierig opgediend te krijgen.
Een paar belangrijke highlights uit het verhaal van Hinssen:
Er is in de afgelopen 10 jaar enorm veel veranderd op het gebied van digitale ontwikkelingen. We staan nu aan de vooravond van nog veel snellere en ingrijpender veranderingen. Capaciteit en snelheid spelen hier een grote rol in. De bekende Wet van Moore en Wet van Parkinson (what's in a name?) gelden hier. We hebben het tegenwoordig over terrabytes en petabytes ipv de vroegere mega- en gigabytes. Misschien een open deur, maar toch... In het verhaal van Hinssen komt verder de Long Tail voorbij (het is niet het voorzien van diensten voor de grote massa mensen waarmee je het verschil maakt (de hoofdmoot), maar het succes van je organisatie wordt eveneens bepaald en -in niet geringe mate- door het verlenen/ontwikkelen van oplossingen "op maat' voor de long tail-cliënten, die niet in de hoofdmoot passen én die wel een specifieke behoefte hebben die misschien niet binnen het standaard-produktgamma past) en veel uitleg rond de evolutie van Web 2.0. en de weerzinwekkende opkomst van de zgn. webcommunities: daar waar paps en mams vroeger quasi blind voortgingen op het advies van Test Aankoop voor de aankoop van hun wasmachine, voeren ook zij zelfs tegenwoordig een ware kruistocht op internet op zoek naar de échte ervaringsdeskundigen, terug te vinden op webcommunities zoals http://www.kieskeurig.nl/: Waarom vertrouwen op een test van één wasmachine van het desbetreffende merk daar waar diezelfde machine een beoordeling krijgt van zeker 100 andere "echte" gebruikers ?
Verder zijn websites zelf niet langer belangrijk (deze zijn evidentie zelf) maar wel webservices: de vraag is niet zozeer OF je bedrijf een website heeft, maar wél wat de klant met je website kan doen...
Peter staat uitgebreid stil bij het begrippen 'digital native' en 'digital immigrant'. Iedereen boven de 19 is een digital immigrant. De echte digital natives hebben de oude technologie niet meer meegemaakt. Die hebben het niet over een digitale camera maar over een camera. Digitaal is hun dagelijkse leefomgeving. Wil je als organisatie in de toekomst succesvol kunnen opereren dan zal je je moeten kunnen verplaatsen in de denk- en leefwereld van de digital natives.
Op het eind van zijn presentatie staat de manager Peter Hinssen nog even stil bij de koppeling van dit alles én de rol die de manager hierbij kan spelen: openstaan voor verandering is géén optie, maar een must en naar analogie met het boek met dezelfde titel : "Why should anyone be led by you ?" moeten we onszelf deze vraag dag in, dag uit durven stellen... Clever people don't want to be led, they want to be inspired... Ik durf stellen dat mijnheer Hinssen mij ten zeerste heeft geïnspireerd gisteren !

woensdag 13 februari 2008

Voor u getest : Au Casino... à Courtrai !

Afgelopen maandagmiddag na mijn ondertussen bekende vormingen Private B hier terechtgekomen voor de lunch...
Op aanraden van één van de collega's ter plaatse vol verwachting in de warme zon naar de Doorniksewijk gewandeld alwaar we na het openen van de deur een eerste verrassing mochten aanschouwen. Een echt rustiek etablissementje met vooraan een écht bruin café, een groot salon om van een drankje te genieten én achteraan in de zaak een ruime veranda annex zaalruimte waar je voor niet te véél geld heerlijk kunt eten ! Zowel de standaard menukaart als de suggesties zagen er bijzonder lekker uit, een dagschotel (soep+hoofdgerecht) voor 12 EUR... Het werd een bijzonder moeilijke keuze ! Na een uitgebreide blik op de suggesties op het krijtbord én na een rondje spieken bij de tafeltjes naast ons dachten wij de côte à l'os te hebben zien passeren en die zag er berelekker uit ! Drie keer dus aub ! Warme sausjes in de vorm van peper-, champignon- en roquefortsaus begeleidden een lap vlees van zeker bijna wel 500gr pp. net als een ruime portie versgesneden frietjes... Een dessert zou volstrekt overbodig worden, zoveel stond vast ! Alhoewel het vlees niet helemaal volledig à point werd geserveerd (men kan zich voorstellen dat dit gezien de dikte en grootte van... inderdaad niet évident is), was het een écht smulfestijn. Onder begeleiding van een rode Suudafrikaner van de lichtere soort... een dikke 9/10 ! Lekker gegeten voor een aanvaardbare prijs, gezellig kader, no nonsense en vooral gesmuld ! Als een tevreden mens keerden we huiswaarts...

zondag 10 februari 2008

Pink Ladies Night 2008... Greased Lightning !

Gisterenavond was het eindelijk zover... Het was tijd voor de jaarlijkse Pink Lady Night Out in the Town en na een bezoekje aan Mama Mia vorig jaar stond dit jaar een gezellig etentje gevolgd door een avondje Grease op 't program. Ondanks het feit dat we allemaal om 17h30 afgesproken hadden in Horta, bleek bijna elke Pink Lady van de gelegenheid gebruik gemaakt te hebben om er een gezellige middag ter plaatse van te maken... Lady Margot was al ruim vantevoren per trein vertrokken om nog eens te genieten van een middagje shoppen in de warme "voorjaars"zon, gelukkig niet op de voet gevolgd door Ellen en ondergetekende, gezien Margotje haar roze wolk inmiddels verlaten had om te constateren dat de tickets nog in Zele op de keukentafel lagen en dus opgehaald moesten worden, wilden we binnen geraken in wat door de pers omschreven wordt als "de hitmusical van het jaar"...
Eenmaal mijn ventje afgeleverd bij Bart, Linde en Wolf voor een uitgebreide spelletjesavond, gingen we met Smartmobiel gezwind van start, lekker muziekje op de achtergrond, heerlijk weer... de perfecte condities om er een TOPdag van te maken ! Gezien onze kleine vertraging helaas géén tijd meer om de Habitat te gaan veroveren, maar een uitgebreid bezoekje aan de nieuwe Stadsfeestzaal kon ook tellen, zeker als aan de roltrap beneden een Martini Fiero team stond uit te delen,... het ideale voorproevertje ! Ter plaatse direct besloten dat we nog eens samen een middagje terug zouden gaan shoppen,...
Op naar Horta dan maar, alwaar we genoten van hoofdgerechtje en overheerlijke desserts, helemaal en stipt op tijd klaar om één deur verder onze plaatsen in te nemen om welgeteld 2 voor 8 ! Let the show begin...
Mijn eigen kritische mening ? Een matige voorstelling, waarin, buiten de geweldige Rizzo, niemand mij super kon overtuigen. De zangpartijen in chorus waren vaak zo goed als onverstaanbaar, hetgeen ik toch niet zou verwachten zittend op een eersterangs plaats. Beide hoofdrolspelers konden hun stem enkel duidelijk laten horen tijdens de solo-momenten, voor de rest was het bijna véchten om boven de chorus en het orkest uit te komen... Jammer van een voorstelling waar wij toch bijzonder véél van verwacht hadden, zeker na het geweldige Mama Mia van vorig jaar... Ik kan enkel maar constateren dat wij hier in België nog lang niet kunnen tippen aan de jarenlange musicaltraditie van London én van Nederland ondertussen.
Het zal dan ook opnieuw een zoektocht worden waar ik mijn eigen Pink Ladies volgend jaar mee kan vermaken... Want als er iets is waar ik elk jaar naar uitkijk zijn het onze etentjes, gezellige gesprekken, roddeltjes over onze mannen en verhalen over het werk en onze kinderen (ja, zelf zij die er géén hebben, leven vollebak mee met de rest... Nietwaar Talleke ? Wij hebben onze eigen kindjes),... Meer van dat, zou ik zeggen,...
Bedankt Chantal, Kristel, Margot en Ellen voor de superavond ! Jullie zijn allemaal Real Pink Lady Material !
Dikke kus, Fleur

donderdag 7 februari 2008

Voor u getest : Grand Café Horta in Antwerpen

Afgelopen donderdagmiddag had ik het plezier om, na het geven van een vorming voor Private Banking in het Osterriethhuis op de Meir, samen met een paar collega's aan tafel te gaan voor een lunch bij brasserie Horta, gelegen pal naast de Stadsschouwburg in het hartje van de Scheldestad.
Omdat we met zijn vijven waren én niet gereserveerd hadden, werden we vriendelijk verzocht een kwartiertje te wachten aan de majestueuze bar alwaar we, onder het genot van een lekker glaasje wit, al een blik konden werpen op de uitgebreide menukaart. Amper vijf minuutjes nadat we besteld hadden, konden we aanschuiven aan een tafel in het benedengedeelte van het restaurant, alwaar opnieuw razendsnel de bestelde hoofdgerechten op tafel verschenen. In de glazen werd, mede op mijn aanraden, een stevige rode wijn uit New South Wales Australië geschonken, een lekkere begeleider zowel voor de door mijn tafelgenoten gekozen pasta's, het Angus tussenribstuk als voor mijn eigen salade met lauwwarm zalmspiesje. Stuk voor stuk lekkere gerechten in redelijke porties geserveerd op voorverwarmde borden en met zin voor t zicht... De bediening vond ik persoonlijk niet om over naar huis te schrijven, maar was correct zonder meer: onze glazen werden tijdig bijgevuld, ondanks de middagdrukte én ondanks de grootte van het restaurant heb je niet dat idee...
Om een lang verhaal kort te maken : Horta is een combinatie van pretentieloos eten in een bijzonder aangenaam art deco-interieur, niet goedkoop, niet overdreven duur, maar mede door de unieke ligging de bestemming bij uitstek om komende zaterdag het voorspel te verzorgen van onze jaarlijkse girls night out in the town, the Pink Ladies Grease Night waar ondergetekende bijzonder naar uitkijkt !

vrijdag 1 februari 2008

Platten tuup...

Ja, ja... als je denkt dat je alles al gehad hebt... Nadat ik gisterenmorgen al in de stromende regen 's morgens mijn autootje op bijna het allerverste plaatsje op de parking had moeten zetten (heb je eens een keertje geluk dat je iets later mag opstaan...) voelde ik bij het opnieuw in de stromende regen afrijden van diezelfde parking dat er precies iets niet helemaal klopte met mijn anders zo kwieke groene vriendin... Ze reed niet zoals ik van haar gewoon was, en het was dan ook met een onbestemd gevoel dat ik de oprit thuis opreed om daar te constateren dat mijn rechtervoorband verdacht weinig lucht bevatte... Hmmm... another exciting challenge ! Eén: mijn Dirkie het goede nieuws meedelen dat ik zijn hulp nodig had om het vervangend exemplaar te plaatsen en twéé: in de stromende regen, snijdende wind én voor het arriveren van Sophie&Christian, die we uitgenodigd hadden om samen met ons te toasten op t nieuwe jaar... Woehoe... Mijn ventje besloot het hele geheel nog een beetje spannender te maken door toch wel precies 15min voor het afgesproken uur voor ons bezoek toe te komen... Ik stond op ontploffen! Nu ja, we moesten eraan beginnen en na wat over en weer gevloek, gezoek én natuurlijk een telefoontje naar de meer gespecialiseerde hulplijn Paula L. zijn we erin geslaagd om toch wel binnen 45min het ultrakleine, nog nooit gebruikte, maar max. 50km/u mogende bandje te plaatsen... Haartjes geföhnd en dan... 30sec voordat de Oostendse vriendjes toekwamen toch weer een beetje toonbaar ! Nooit gedacht dat we die dwaze wegenwerken in Aalter nog zo dankbaar zouden zijn voor de toegebrachte vertraging... Gelukkig maakte een bezoekje aan ons favoriete Passe-Vite de avond weer meer dan goed, dus vanmorgen ready steady klaar om een vervangend exemplaar te vinden. Eerst nog een kwartiertje ijskoude hoop gekoesterd (de tijd van het wachten) dat de kapotte band kon worden hersteld (mocht hoor, van de mijnheer, op eigen risico daarna... er had glas in de band gezeten, glas dat een aantal gaatjes had gemaakt), maar na één blik op het resterende profiel van de voorbanden, leek het voorstel van de bandenspecialist om het geld uit te sparen en toch maar nieuwe (bijgevolg twee) voorbanden te plaatsen ineens bijzonder realistisch... Autootje achtergelaten, 20min naar Weba geweest (ben er nog nooit zó lang geweest) én daar stond ze te blinken toen ik de straat overstak! Mijn meisje is terug de oude, klaar voor nog eens zoveel jaar plezier ! 2007 was een klein rampjaar met onverwachte kennismakingen die niet altijd zo goed bevielen, maar ze is helemaal klaar voor 2008: dat ze mijn schatje en mezelf nog maar ver moge brengen !