zaterdag 19 april 2008

Candlelight Dinner bij "De Narren"

Omdat we het vorige unief-etentje gemist hadden, leek het al een eeuwigheid geleden dat we iedereen gezien hadden én dus keken we bijzonder uit naar gisterenavond om onder 't genot van een hapje en een drankje lekker bij te babbelen met Fred en Vally (gastheer en gastvrouw van dienst voor vanavond), Stef en Helga, Koen én zijn tot nu toe voor ons mysterieus gebleven Sven...
Ondanks dat Koentje naar goede gewoonte weer het hele Vlaamse achterland had ontdekt, was iedereen deze keer goed op tijd om te komen kennismaken met de ouders van Valérie, die zo gastvrij waren om hun prachtige huiskamer-antiekwinkel (incl. supergezellige haard) ter beschikking te stellen voor het aperitief.
Na een drietal kwartier met zijn allen terug de auto in voor een kort ritje naar restaurant "De Narren", onze bestemming voor vanavond. De Narren ligt ingegraven in de schaduw van de Scheldedijk, in wat het volk Achterweert noemt. Het is de streek van gladde palingen, van de Slijkneuzen en van het decor van Stille Waters. Kok Peter De Vlieger houdt zich daar verborgen in de keuken alwaar hij een eigen draai geeft aan traditionele gerechten uit de Belgische en Franse keuken. Door de ligging zijn palingbereidingen een must. Op vrijdag- en zondagavond wordt de kaart uitgebreid met een heus Candlelight Menu... Dit laatste hebben wij gisteren met de voltallige tafel gegeten.
Na een kleine gazpacho kozen de dames unaniem voor een romig soepje van Mechelse asperges verrijkt met chiffonade van huisgerookte Mechelse koekoek, terwijl de andere kant van de tafel eveneens unaniem de huisbereide garnaalkroketjes met gefruite peterselie verkoos. De reacties aan de overkant van de tafel waren veelbelovend, wij als dames vonden ons soepje prima... enige opmerking van Dirkie, waar hij misschien wel gelijk in had : Waar is de koekoek ? Doch na een beetje zoekwerk vonden we onderin het bord kleine reepjes gerookte kip die een lekkere aanvulling waren bij de fijne smaak van aspergesoep. Ondergetekende kijkt bijzonder uit naar de komende "asperge"maanden... een jaarlijks terugkerende periode van zoeken naar lekkere aspergemenu's... de zeldzame weken dat lekker verse asperges van bij ons verkrijgbaar zijn, moeten zo optimaal mogelijk ingevuld worden...
Genoeg gekwijld, over naar het hoofdgerecht : Op vel gebakken zalmhaasje op een bedje van witlof,lamsoren en geplette Belle-de-Fontenay vergezeld van een jus van fijne krulpeterselie. Zoals Fredje het meldde: de borden werden helemaal schoon terug naar de keuken gebracht, hetgeen niets anders kan betekenen dat ook dit gerechtje in de smaak was gevallen.
Ook het dessertje van panna cotta van vanille, tarte tatin met druppels crème anglaise en speculaasroomijs op zoete kletskop kon op heel wat bijval rekenen, en zelfs onze Stef, die tegendraads besloot te gaan voor de witte dame, was na afloop meer dan tevreden. Dat de chef dit alles voor het luttele bedrag van 27,50 EUR/menu op tafel laat verschijnen, verdient een dikke pluim ! De lekkere witte Zuidafrikaanse huiswijn én het heerlijk smakend huisaperitief (zo wist mijn lieftallige te vertellen) vervolmaakten een gezellig avondje !
Eindverdict : ik zal voor onze komende date in juni mijn best mogen doen, dit was wat ons betreft één van de betere keuzes uit onze jarenlange restaurantmarathon !
Fleur & Dirk

zaterdag 12 april 2008

The Dexiagirls visiting Domestica...

Gisterenavond genoten van een supergezellig avondje (lees: nachtje) uit met Isabelle en Tine... We hadden al meermaals aan ons kleine bescheiden "eiland" erover zitten palaveren dat áls het er eens van zou komen, om samen een stapje in de wereld te gaan zetten, we dit niet zouden nalaten, en kijk... gisteren is het er eindelijk eens van gekomen !
Na een lekker apérootje in de Maaltebruggestraat op naar Ghent City, op naar restaurant "Domestica", een nog relatief nieuw restaurant dat zijn naam meer dan waard is... Dit gastronomisch pareltje is gelegen in het hartje van Gent in een oud herenhuis anno 1870. Bij binnenkomst (lekker uitgewaaid van een frisse wandeling daar parkeerplaats ook op vrijdagavond in de Gentse binnenstad een schaars goed blijkt te zijn) werden we direct door de attente gastvrouw naar een rond tafeltje begeleid, midden in de zwarte zaal. In deze "zwarte zaal" zijn de muren hoofdzakelijk zwart geschilderd met toetsen van goud. De grote kroonluster in bronze d’oré en kristal benadrukt nog eens de knusse sfeer van de zaal. Ook hier aangenaam, correct personeel, in smaakvol zwart...
Het menu van Domestica verandert regelmatig, vandaar wellicht ook niet gepubliceerd op internet, maar dat maakt het verrassingseffect des te groter, eenmaal je de kaart ontvangt, gezeten in de heerlijke zeteltjes, genietend van je aperitief. Wij besloten dat laatste over te slaan, gezien al eerder uitgebreid geschied, en bestelden uit de uitgebreide voorgerechtenkaart achtereenvolgens de huisgemaakte terrine van foie gras voor Isabelle, groene asperges met pancetta voor Tine en een fris slaatje van dunne sneetjes Charolais op een toastje met truffelolie voor mezelf. Als appetizer werden we vergast op een consommé van courgette en een huisgemaakt loempiaatje van kabeljauw... Wauw ! Als dit een voorproevertje is voor de rest van de avond, jammie !
Just in time worden onze voorgerechtjes geserveerd, tesamen met de Chileense, ietswat fruitige witte huiswijn die we voor het begeleiden van onze maaltijd hebben gekozen... Ondanks het feit dat mijn voorgerechtje van drie lijntjes op de kaart mij door de ober geserveerd wordt als "carpaccio", dit neemt niet weg dat zowel mijn collegaatjes als ikzelf alledrie de eerste 30sec bewonderend kijken naar elkaars bord. De borden zijn supermooi gedresseerd... het is bijna zonde om eraan te beginnen ! Niettemin zetten we benieuwd naar de smaak alledrie gezwind onze gastronomische ontdekkingstocht voort om enkele tellen later uitgebreid aan elkaar te beschrijven wat en hoe lekker het smaakt... Op naar de hoofdgerechtjes dan : Zowel Isabelle als Tine bestelden Sint-Jacobsvruchten op een ravioli van groentjes, terwijl ondergetekende opteerde voor een ossenhaasje op wintergroentjes met gevogeltejus. Beide collegaatjes besloten zo traag mogelijk te eten om op die manier zo lang mogelijk van al het lekkers te genieten. Ook mijn ossenhaasje is om je vingers van af te likken zo lekker... Isabelle en ikzelf waren alle weerstand verloren en bestelden nog een nagerechtje van canneloni van mango met praliné en een soort wit banenschuim at the sight...
Eindverdict, net voor middernacht : Een meer dan geslaagde nieuwkomer in Gent, zeker niet goedkoop, maar dit lekkers is priceless ! Niet moe, wel voldaan besloten we nog even voor 't naar huis gaan af te zakken naar de bijna ernaast gelegen Champagnebar De Beir voor nog één glaasje champagne... Drie glaasjes pp/ en twee uur later stapten we terug buiten om de "lange" tocht huiswaarts aan te vangen... Lang geleden dat ik nog zo laat "uit" geweest ben... Als kadootje besloten de buren vanmorgen om 7h30 hun oprit te laten openbreken, dus lang heb ik niet van mijn bedje genoten !Niettemin, ik vond het beregezellig én zeker voor herhaling vatbaar !
Toedelitoe (hihi, een insider) Fleur

zaterdag 5 april 2008

Een tête-à-tête in de Face à Face...

Gezien mijn ventje sinds een paar maanden elke woensdagavond opnieuw de bridgetafel onveilig maakt om een échte superarbiter te worden (en naar 't schijnt straalt hij nogal wat autoriteit uit op dat vlak, hetgeen ik onmiddelijk geloof...), gebruik ik diezelfde woensdagavonden om (indien écht nodig) een beetje mijn mails bij te werken (saaaiii !), maar... ook en vooral... om af te spreken met vrienden en/of vriendinnen die ik al een eeuwigheid niet meer gezien heb...
Omdat het die week een lekker korte week was, géén probleem dus om er de tweede avond op rij op uit te trekken én samen met Frederik te gaan kennismaken met een nog relatief nieuw etablissementje, gelegen tussen alle hoerenkotjes op de oude baan tussen Gent en Deinze : Brasserie Face à Face. Ondanks dat we er elke dag voorbijrijden met de auto 's morgens vroeg, hadden we nog nooit de tijd gehad om deze nieuwkomer eens een keertje uitgebreid te gaan testen,...
Toen we rond een uur of 19h30 het moderne interieur binnenstapten, waren we nog de enige klanten, hetgeen ons verzekerde van de onverdeelde aandacht van de attente moeder van chefkok Dries Magerman. Op een vlotte manier nam zij samen met ons de kaart door, ons hier en daar wijzend op een aantal echte aanraders, zoals kreeft en het maandmenu. Op tafel stond ook nog een bordje met een aantal suggesties, doch wij waren niet echt in een avontuurlijke bui en besloten te kiezen voor de klassiekers. Een salade met geitenkaas als voorgerecht voor Fred, ikzelf nam de kaaskroketjes, gevolgd door een steak béarnaise voor mijnheer en een varkenshaasje met graanmosterdsaus voor mezelf. Dit alles natuurlijk vergezeld van een heerlijk wit flesje Nieuw-Zeeland (Marlborough)... een lekker stevige wijn, die ondanks haar kleurtje helemaal niet misstond bij de standaard toch wel om rood vragende vleesgerechten. Omdat ons flesje nog niet leeg was na het hoofdgerecht én omdat wij besloten hadden er eens flink van te genieten, zijn we bij het dessert in blind vertrouwen afgegaan op de suggestie van de gastheer(vader), zijnde de huisgemaakte chocomousse. Mmm...
Onze eindbeoordeling ? Face à Face biedt lekkere gerechten aan een aangename, niet te dure prijs. De klassiekers waren lekker klaargemaakt, met oog voor detail, zonder evenwel uitzonderlijk origineel te zijn. Wel een extra pluim voor de superheerlijke chocomousse en de attente bediening van vader. Enig minpuntje is de aanwezigheid tijdens het eten van het wat luidruchtige homarium dat om de zoveel tijd "aanslaat" om de beestjes wat te koelen... Misschien volgende keer een plaatsje zoeken aan de andere kant van de zaal... Volgende keer ? Ja, inderdaad, hier willen we nog wel eens terugkomen ! Geslaagd eerste bezoekje, om 't op zijn Arnies te zeggen: we'll be back for more !