vrijdag 30 november 2007

Singapore Shangri La...

Hi there iedereen !

Nog een allerlaatste keer vanuit het buitenland, met uitzondering misschien van nog een kortje uit London, maar gezien de staat van moeheid momenteel,...
Wij hebben er geweldig van genoten, zeker ook gisteren en vandaag, Singapore Tax Free leeg te kunnen shoppen, struinen door Little India en China Town, Orchard Road veroveren... zeker voor herhaling vatbaar, deze wereldstad met al haar diversiteit ! Heerlijk gegeten voor totaal 4,5 EUR voor twee in de Hawkescenters, tussen de locals en 's avonds nog steeds geen honger, zo'n hoeveelheid...

Wij groeten u een laatste keer vanuit de verre, vooraleer we terugkomen met zakken vol souvenirs en herinneringen aan een prachtige reis !

De twee Singapore shopaholics

woensdag 28 november 2007

Even pauseren in Sydney...

Aloha to you all !

Tussen vluchten door snel nog even de tijd om de groetjes te doen vanuit Sydney Airport !
Wish we could stay here ...

Tot zaterdag op Belgische bodem,

Dirk en Fleur

dinsdag 27 november 2007

Afscheid van Auckland...

Kia Ora oftewel Hello again, welkom, het gaat je goed,… !

Calling to you this time right from the heart of Auckland, City of Sails en wat ons betreft ook van weinig anders,… het is middag de voorlaatste dag van ons vertrek uit Nieuw-Zeeland en we moeten zeggen dat we commentaren van de mensen die we eerder deze reis tegenkwamen jammerlijk moeten geloven… Auckland heeft niet zoveel te bieden, buiten een havenzicht en een indrukwekkende Sky Tower. Nadat we vanmorgen nog een stuk of vijf boekenwinkels bekeken hebben op zoek naar bridgeboeken voor mijn ventje én de langverwachte Jamie voor mij (ja,ja, ik heb hem voor de luttele prijs van 34 NZD, ongeveer de helft in EUR) hebben we onderweg snel een lekkere portie sushi opgepikt om hier op ons terrasje bij de hotelkamer op te eten in de zon… Sinds de hangi-maaltijd in het Maori-dorp heeft Dirkie zijn maag het een beetje begeven, zodat het een beetje zoeken is wat hij precies kan eten zonder dat…
Onze avonduitstap in Rotorua was nochtans écht een aangename kennismaking met de cultuur van de Maori’s… Na een uitgebreide uitleg over hun origine werden we door Cheera, een lekker gezette, maar vooral gezellige Maori-vrouw op onze waka Huia (onze bus werd direct omgedoopt tot maori-boot) meegenomen naar Aoterea, het beloofde land, zijnde het pre-Europese Nieuw-Zeeland dorp van de Maori’s, gelegen net buiten Rotorua… Na de traditionele ontvangst met een haka (oorlogsdans) werden we meegenomen in hun dorp waar we via allerhande huisjes meer uitleg kregen over hun levensstijl, gewoontes,… Daarna volgde nog een cultural performance met zang en dans, waarna we aan tafel konden voor een hangi-buffet (allerhande lekkers klaargemaakt in een stoomoven in de grond)… Alhoewel de meesten onder u weten dat ik in ons huishouden de de moeilijkste eter ben, heb ik ervan genoten,… Dirk ook, tot de nacht erna…
De morgen daarop hebben we Rotorua verlaten om door te rijden naar Coromandel Peninsula… een schiereiland, rechts bovenaan het Noordereiland… Omdat we géén van beiden zin hadden om na onze pechdag nog eens zó lang te moeten rijden besloten we langs de kust omhoog te rijden, hopende nog wat mooie baaitjes en leuke vergezichten tegen te komen… Beide doelstellingen bereikt, ware het niet dat we door al het moois weer véél te lang overal zijn blijven hangen én dus opnieuw een tandje (lees: versnelling) mochten bijsteken om onze laatste B&B op tijd voor het avondeten te bereiken. Nu, dat onze gastheer en gastvrouw voorstelden bij hen te eten konden we ons ineens voorstellen… Kaeppelli’s is gelegen op een hoge berg met éénrichtingsasfaltweggetje ernaar toe… Rond een uur of half acht kwamen we aan (wat voor ons doen best vroeg is) én konden we direct aanschuiven aan tafel in de gazebo, een groot open tuinhuis, nog hoger op de berg, met zicht op de zee en de bergen op de achtergrond. Waaw ! De heer des huizes, Robert, is bio-boer en teelt volledig organisch zijn groenten en vee… Dat hij daarnaast écht geweldig kan koken (mét asperges) mochten we later constateren. We hebben écht genoten van deze B&B ! Samen met de andere gasten, een Australische gepensioneerde fotograaf en zijn madam die terugkwamen van Thanksgiving bij de doodsaaie inlaws van hun zoon in Indianapolis (én daar geweldig over konden vertellen) en Frank, een Duitse vrijgezel van een jaar of dertig in zijn eentje op pad, super genoten van de warme zomeravond… lekker blijven zitten babbelen en daarna nog uitgebreid kunnen internetten op de computer ter plaatse (zie ons laatste berichtje)…
De volgende morgen heeft Jill voor ons nog even snel een Cave Cruise geregeld… omdat we de dag voordien véééél te laat waren om Cathedral Cove nog te kunnen zien, laat staan er naar toe te wandelen, besloten we er met de boot naar toe te gaan vanuit Whitianga. De 2 ½ uur durende tocht deed een grote toer op t water, langs de verschillende rotsen, blowholes én Cathedral Cove met daarnaast een demonstratie van verschillende nationale muziekinstrumenten in een ondergrondse grond waar we met de boot in zouden varen… De grot zijn we binnengeweest (fotootje ter bewijs) maar gezien het opkomende tij werden de muziekinstrumenten later op een kalmer stukje zee bovengehaald om getest te worden. Het was een leuke uitstap waarna we in een lokaal winkeltje al één en ander van kerstinkopen hebben kunnen doen voor de moeders… Na de middag de kust verlaten om na een korte tussenstop in Coromandel bij de Driving Creek Railway recht door te rijden naar Auckland. Dirkies bovenbeentjes hadden ondertussen een knalrood kleurtje van de zon op t water, dus na een snel hapje eten een ontspannend badje genomen en lekker vroeg onder de wol.
Het einde van ons grote avontuur is in zicht, dat werd ons vandaag wel duidelijk, een beetje shoppend om onze laatste centjes op te doen aan souvenirs… We hebben géén van beiden ook maar de minste zin om al terug te komen naar t (vast en zeker) koude België, het staat nu al vast dat we zeker nog eens terug willen komen om de rest van Australië en de nog niet ontdekte gebiedjes van Nieuw-Zeeland te bezoeken. Nee, we gaan nog niet emigreren, maar we begrijpen de mensen die het wél doen, meer dan ooit… Kia Ora New Zealand ! Hopelijk tot snel !

zondag 25 november 2007

Nieuws vanuit Coromandel...

Hello all !
Na net heerlijk buiten gegeten te hebben onder de patio, nu even de tijd om nog een paar fotootjes van de afgelopen dagen on line te zetten... Het vergt een beetje tijd, maar dan heb je ook iets he...
Greetz vanuit een snikheet Noordereiland,
Fleur, (bruin)verbrand en wel...

Absolute Pechdag...


Yo Mates !
Bij deze een écht geschreven verslag, geschreven op een kofferbak zo heet om een ei op te kunnen bakken…
Terwijl iedereen in dit hele land vast en zeker klaar staat om te gaan genieten van een zonnig weekend zijn wij, lees: Fleur, Dirk en het stoute blauwe monstertje gestrand in Nuhaka, of all places, helemaal aan het uiterste puntje van de Eastcoast. Ondanks het feit dat we vanmorgen al lekker vroeg onderweg waren om via Gisbourne en de kust de route naar Rotorua te rijden, vond ons autootje de 11% berg er duidelijk te veel aan… De motor sloeg tilt, de temperatuur bereikte astronomische hoogtes, om een lang verhaal kort te maken: de auto bleef staan en dacht duidelijk: “Bekijk het maar!” Niets aan te doen, hij wou géén meter verder meer… Nadat we (met hulp van een vriendelijk Kiwi-echtpaar) onszelf op een min of meer zichtbare, veilige plaats gemanoeuvreerd hadden zat er niets anders op dan koffer open en zoeken naar dat vervloekte nummer van Apollo. Nog een geluk dat de Belgische triband in de bergen verbinding had,…
Na in ons beste Engels geprobeerd te hebben een beetje uit te leggen waar we zo ongeveer gestrand waren (en dat voor een Highway… géén kilometerpaaltjes beschikbaar hier…) beloofde de vriendelijke Apollodame ons hulp te sturen binnen het uur… Nooit geweten dat een uur in de vlakke Kiwi-zon zó heet zou kunnen zijn… Na een spelletje yahtzee op de kofferbak (nog vol goede moed én we stonden op die manier op de uitkijk voor de AA-man die ons zou komen redden) toch maar weer in de auto gaan zitten en wachten op Godot… Nu, als er iets vermeldenswaardig is vandaag, is het wel de enorme vriendelijkheid van de Nieuw-Zeelandse burgers… Gestrand en wél zijn er zeker vijf auto’s naast ons gestopt om te vragen of we hulp konden gebruiken: water, iets anders, raakten we zeker daar weg ? Toen er op een gegeven moment twee jonge kerels stopten waarvan één er op zijn minst als een halve gangster uitzag, bleek weer maar eens dat we niet altijd op uiterlijk en eerste indruk moeten afgaan… De Hongaar en zijn Kiwi-vriend waren onderweg om te gaan jagen (op wat, vroegen wij ons achteraf af?), maar beter nog, bleken één en ander van auto’s te kennen… Terwijl ondergetekende dan ook ondertussen opnieuw Abby van Apollo aan de lijn had voor wat meer uitleg over de hulptroepen op komst, werd de diagnose door de boys gesteld: de aandrijfriem van ons autootje was niet langer bestaande… enkel nog een zielig rubber draadje bleek over te schieten, en terwijl dit uit de motorkap werd gewist werd in sappig Kiwi’s uitgelegd dat doorrijden zonder écht niet mogelijk was…
(…)
Anderhalf uur later: onze redder in nood, verschijnt aan de top van de berg… all the way live from Nuhaka, een dorp van drie huizen groot dat wij kort daarvoor nog volle bak doorgesjeesd waren gezien géén vermelding in de Rough Guide… Tandenloos en wel (hij was nog géén dertig!) gaf hij Dirkie instructies hoe de auto op een wankele aanhanger getrokken zou worden… Fotootjes volgen, voor zij die zich aan écht ramptoerisme wensen over te geven. It may sound funny, maar we verzekeren u, dit scenario hebben we nooit gezien in Flying Doctors… Gelukkig dacht AA-man er net voordat we diezelfde 11% berg moesten afrijden nog even aan om te stoppen en ervoor te zorgen dat ook zijn aanhanger geremd werd… anders hadden we nog kunnen worden ingehaald worden door ons eigen vehicuul.
Bon, om een lang verhaal kort te maken… Na een lange bumpy ride hebben we hier een uur of drie geleden deze fijne garage bereikt en weten we sinds ongeveer een half uurtje dat het benodigde reservestuk door een ander lokaal iemand hier om 18h30 zou moeten worden geleverd. Normaal gezien zou de garage al lang gesloten zijn dan, maar om de arme gestrande Belgians toch verder te helpen blijven piratenbaas en zijn twee werkmannen lekker hangen met een biertje en beloven ze ons dat we toch vanavond nog voor t donker naar Rotorua kunnen vertrekken… We certainly hope so, want het landschap ter plaatse en de brandend hete zon maken het wachten tot een ware beproeving… Onze tong hangt op onze sloffen én na voor de x-ste keer onze factor 30 gesmeerd te hebben, kruipen we in ons autootje op de vlucht voor de zon… De flessen drank die we ondertss bemachtigd hebben, zijn ondertussen volledig leeg…
18h30 ruim gepasseerd : Nog steeds géén enkel teken van leven van onze “koerier”… enkel de mannen in de garage zijn er nog om t wachten een beetje boeiend te maken, al zijn ze onverstaanbaar in hun dialect na een paar goede pinten… Dirkie besluit een beetje te gaan socialisen en vist uit dat de kortste weg naar Rotorua toch deze is terug via Napier… Niets Scenic Route dus, maar wel de korste weg van 41/2 uur, Retour à Napier…(misschien nu ik erover nadenk dé oplossing moesten we nog steeds géén regering hebben als we terugzijn… een paar uur hier en ik ben er zeker van dat over alles te praten valt…)
En nu zit ik hier, een dagje later op de gisteren zo laat bereikte hotelkamer in Rotorua… Nadat we om 19h45 eindelijk terug konden vertrekken, 100 dollar armer maar een geweldige (ahum) ervaring rijker, bleek dat we nog niet alles hadden gehad… Op het pikdonkere bergtraject terug naar Napier (ook Highway wil ik er wel even bijvermelden) bleken we ineens op ons rijvak oog in oog te staan met een naar beneden gestort stuk berg… Dankzij lichtsignalen van de tegenliggers (toen vroegen we ons af waarom, maar bon, toch maar oppassen) reden we langzaam genoeg om er net niet tegen te rijden, maar zo net na een bocht is het toch verduiveld schrikken als een muur ineens voor je opduikt met enkel een klein wegwerkerspilaartje erop gegooid… We konden er met de auto net omheen, dus al bij al no harm done, en snel op weg, ditmaal nog beter oplettend, want als we al twee zo rare dingen op één dag meegemaakt hadden,… wie weet wat er ons nog te wachten stond… Tegen de tijd dat we Rotorua bereikten (iets na middernacht) hadden we al visioenen van kamers die al doorverhuurd waren edm, maar na een telefoontje naar de Night Reception bleek dit gelukkig niet het geval, we waren nog welkom, meer nog, en dat is deze keer wél een aangename verrassing, toen we vanmorgen opstonden, bleek dat we vanuit onze kamer de geysers gewoon bijna kunnen aanraken…met het gevolg van frequent gewandel voor onze raam, maar dat is niets, vergeleken met de dag van gisteren… We maken ons nu klaar om op avondexcursie te gaan naar een Maori-dorp hier in de buurt, alwaar we kennis gaan maken met hun gewoonten, een échte hangi-maaltijd zullen eten én hopelijk nog veel meer van al dat moois… Nadat we gisteren zo lang hadden, beseften we dat de vakantie alweer bijna voorbij gevlogen is… Wij hebben nog géén greintje zin om naar huis te komen en zijn vastbesloten ervan te genieten zo lang we kunnen…
Love, Dirk en Fleur

woensdag 21 november 2007

Op naar het Noordereiland...

Hello Belgium and the rest of the world !

Nadat we gisteren eindelijk in Nelson nog eens een geweldig (echt gemeend!) internetcafé gevonden hadden om ons eerder geschreven tekstje en een heel pakske fotootjes on line te zetten, vandaag minder geluk hier in Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en de eerste stop die we maken op het nieuw door ons te verkennen Noordereiland.
Inderdeed, tussen de middag zijn we met ons hele hebben en houden ingescheept in Picton om met weemoed het Zuidereiland in te ruilen voor het Noordereiland, Wellington. Tijdens de meer dan drie uur durende vaartocht heeft Fleur lekker in t zonnetje haar boekje zitten lezen, terwijl Dirk bijna alle decks uitgebreid verkend heeft… Om maar te zeggen: het is hier nog steeds heerlijk weer… stralend zonnetje en een bijzonder aangenaam temperatuurtje om één en ander uitgebreid te verkennen, al hebben we gisteren de auto langs de kant van de weg gezet omdat het nu écht wel te warm werd voor een lange broek. Dit laatste is echter wél een echte “asset” hier, zeker voor de wandelende toerist, gezien onze vriend de zandvlieg toch op meer plaatsen verspreid blijkt te zijn dan enkel het diepe Zuiden,… Dirk is al een paar keer aangevallen, ondanks smeerbeurten met een agressief anti-insectenmiddel, altijd op zijn handen… Ikzelf ben gelukkig (hout vasthouden) tot nu toe gespaard gebleven, al moet je er wel zelf tegen kunnen, die heerlijke geur (ahum!) van citronella.
OK, waar waren we gebleven ?
Zoals jullie ondertussen op de fotootjes hebben kunnen zien, was de helivlucht inderdaad geweldig ! Harry, je had volledig gelijk dat we dit niet hadden willen missen… De heli vloog rakelings langs/over de bergen om een sneeuwlanding te maken op de Tasmangletsjer, met uitzicht op Mount Cook recht voor ons… Het was schitterend, helder weer, dus dat was genieten, zeker ook daarboven,… we hadden gedacht dat we niet te lang mochten blijven staan, maar alles bij elkaar hebben we toch bijna een kwartiertje boven kunnen rondlopen en soms strompelen, wegzakkend in de diepe sneeuw.
Na ons vroege vluchtje er als een haas vandoor gemuist naar onze volgende bestemming Kaikoura, een klein schiereiland aan de Oostkust, halverwege Noord-Zuid én de plaats bij uitstek om walvissen te gaan bekijken met de Maori’s… Op grote catamaranboten ga je een flink eind uit de kust op volle zee op zoek naar de lieve beestjes van wie je in concreto er zelden in slaagt meer dan de staart vast te leggen voor t nageslacht (de walvissen komen wel met hun lijf net boven de waterspiegel, maar bijzonder lastig één en ander te fotograferen), maar de spanning op zoek naar de eerste walvis is onvergetelijk… Na de 2 1/2 durende cruise hadden wij er vier gezien… Ondanks de hoge waarschuwing voor zeezieken maar één slachtoffer geteld, een Japans anorexiavrouwtje naast wie niemand dan ook nog wou gaan zitten op de weg terug naar de haven… Hetgeen ons wél helemaal super bevallen is, zijn de superlieve en speelse Hector dolfijnen die tijdens het cruisen meezwemmen met de boot… Geweldige beestjes, de fotootjes bewijzen dit… Na het eten van een echte portie Fish&Chips (we hadden wijselijk niet ontbeten voor ons avontuur op zee) zijn we doorgereden naar Seal Rock, een afgelegen strandje waar je bij laagtij de kans hebt om zeeleeuwen tegen te komen die liggen uit te rusten in de zon… Deze keer was t lot ons wel gunstig gezind: een mannetje lag prinsheerlijk te genieten van de zon, een vrouwtje zag al dat bezoek van die vreemde snuiters minder zitten en koos ervoor het onder water eens te gaan bekijken… Niettemin leuke foto’s kunnen maken, en tof om zo dicht bij de dieren te kunnen zijn. Wat hier trouwens opvalt, is dat iedereen zeer gedisciplineerd met de opgelegde regels omgaat… Niemand staat te schreeuwen of roepen, mensen blijven op de gevraagde afstand en niemand (behalve een soms onschuldig kindje) voedert de beestjes … We hebben ons al meermaals afgevraagd of dit bij ons ook zou kunnen, in alle vrijheid, … we don’t think so !
Na een nachtje Hanmer Springs waar we onze mini-golf kwaliteiten sinds lange tijd nog eens hebben kunnen testen (na een stevige start van Fleur, net weer op de eindmeet geklopt door de échte sportman) snel door naar Nelson, havenstadje aan de top van het Zuidereiland. We hadden echt niets maar dan ook niets hiervan verwacht, buiten een overnachting, maar dit is écht een te gek, vrolijk, relaxed stadje met lekker eten, leuke winkels, een heerlijk bed… Nadat we een half uurtje hadden kunnen surfen, lekker Thais gegeten en op terugweg nog even snel wat etalages bekeken van een New Zealand shop, alwaar we vanmorgen een handgeblazen glazen schotel hebben gekocht om mee naar huis te nemen, goed verpakt en wél. Via de pittoreske Charlotte Drive doorgereden naar Picton én zoals gezegd, een middagje gevaren.
Sinds een uur of vijf zijn we hier ter plaatse in Wellington, in een wat rommelige grote stad naar onze mening, snel een hapje gegeten én ja, ja genoten van een Hoegaarden en een echt Fillierske in een Belgisch café hier op de hoek van de straat ! In héél het etablissement waren wij denk ik de enige twee die de kaart een beetje begrepen, maar de mosselen met frietjes konden ons enkel nog maar vaag naar huis doen verlangen. Om maar te zeggen, wij amuseren ons hier en proberen er vooral nog niet aan te denken dat al een groot deel van onze vakantie voorbij gevlogen is…
Wij zijn klaar voor het voorlaatste deel van onze reis, met name het verkennen van het Noordereiland, we zullen niet nalaten u op de hoogte te houden,

Dirk en Fleur

maandag 19 november 2007

Nieuwe fotootjes on line...

Dag schatjes !
Om jullie allemaal een beetje jaloers te maken... vandaag 27 graden in de schaduw... let the party begin, wij zijn gewapend met de creme...
Weatherforecast : het zal nog warmer worden... Mmmm...
Morgen lekker afkoelen op de ferry voor de oversteek naar het Noordereiland !
U hoort nog van ons,
De zorgeloze genieters...

zaterdag 17 november 2007

Van grote hoogtes naar the deep blue sea...

Hello everybody !
Hier zijn we weer, deze keer vanuit Twizel, het hart van no mans land aan de onderkant van de wereld, maar wel de ideale toegangspoort voor een bezoek aan Mount Cook National Park, en laat dat nu net hetgeen zijn wat we vandaag en morgen van plan waren…
Nadat we de bergen van Fox Glacier aan de Westkust een tweetal dagen geleden inruilden voor twee nachtjes Queenstown, hebben we weer een hele hoop onvergetelijke, spannende, onnozele maar vooral memorabele momenten gehad … Wat hebben we zoal gedaan sinds de Westkust ?
Tijdens onze lange reis van Fox naar Queenstown, zijn we aan Lake Wanaka om 19h ’s avonds gestuit op een restaurantje waar we ons tot nu toe allerlekkerste proevertje gehad hebben van Nieuw-Zeelandse keuken New Style… en met wat dan wel ? Natuurlijk met een overheerlijke Mixed Grill, superdunne luciferfrietjes met aioli en daarbij een supergrote kom heerlijke Mixed Salad met Sweet Honey Mustard dressing… dit vergezeld van een heerlijk lokaal wijntje én een biertje van een brouwerij aan de Westkust… Mmm…
Gevolg hiervan : we kwamen pas laat aan in ons hotel in Queenstown… Tweede gelukje van de dag : ons oorspronkelijke hotel was duidelijk overboekt, (dat konden we afleiden uit onze zenuwachtige en druk gesticulerende Indische balieboy), zodat we verplaatst werden naar een veel nieuwer, beter op onze reisweg gelegen appartementen en suiteshotel Oaks Shores met zicht op het Lake Wapatui zodat we de volgende morgen in alle vroegte met lakeview konden genieten van een lekker bordje scrambled eggs, toast en bacon… Helemaal klaar voor de lange heen en terug naar Milford Sound.
We zijn dus inderdaad op onze vrije dag in Queenstown toch lekker gaan cruisen in Milford Sound, een prachtig bewaard stukje natuurschoon, de hoogste bergtop die rechtstreeks grenst aan de zee, de Mitre Peak én daarnaast hart van het territorium van de zandvlieg, een klein, onschuldig maar bijzonder lastig beestje eenmaal gebeten…Ongelooflijke jeuk zou ons deel zijn als we ons niet zouden inwrijven met één of ander heerlijk ruikend insektenwerend spulletje, gekocht bij een tankstation onderweg… De route naar Milford is al vanaf een honderdtal kilometer daarvoor een échte Scenic Route: je kunt niet snel genoeg links en rechts kijken om niets te missen van het immens mooie landschap met bergen, langgerekte meren, watervallen… tot je aan de échte uitdaging begint: de Homer Tunnel… in deze meer dan een kilometer lange onverlichte, anderhalve auto brede tunnel kent de weg een verval van 10%… leuk als je géén idee hebt OF er een tegenligger überhaupt doorkan, je beleefd verzoekend dat er een mogelijkheid is tot passeren op 400m in de tunnel en daarna nog eentje op 1000m… eerst ze nog weten te vinden natuurlijk in dat geval… We waren dan ook blij terug licht te zien om daarna via een uiterst bochtig parcours in een regenachtig sfeertje en (opnieuw) véél mist naar ons einddoel te rijden… Snel een kaartje gekocht, toiletje (opletten voor onze kleine vriend de zandvlieg) én de boot op voor een 2 ½ uur durende Encounter Cruise : WAAWWWW ! Prachtig, overweldigend mooi… de man die we gesproken hadden op Fox Glacier had overschot van gelijk: in een beetje regenachtig, mistig weer heeft het geheel een prachtig mysterieus Lord of the Rings-sfeertje… al was de stralende zon op de terugtocht van de Tasman Sea naar de aanlegsteiger natuurlijk ook mooi meegenomen ! We waren pas laat terug in Queenstown, waardoor we in de ons ondertussen welbekende Food Court helaas enkel nog terecht konden bij Mc Donalds, …We vragen ons hier ondertussen hardop af waarom deze bij ons niet bestaan… allerhande lunch-stalletjes; gaande van Indisch, wraps, sandwiches, milkshakes en smoothies,… met één gemeenschappelijke Court waar iedereen samen het lekkers van zijn of haar keuze kan opeten…
Na een gelukkig al wat langere nacht werden we vanmorgen om 10h verwacht voor een echte
ShotOverJetboat sessie… Voor ongeveer een half uurtje vaartijd werden we samen met 10 anderen meegenomen op een super-deluxe gave jetboattocht langs de rotsblokken van de Shotover River, met als hoogtepunten de verschillende 360° spins op het water… Fotootjes van dit alles kunnen zeer binnenkort op deze site geconsulteerd worden, als papa Ton één en ander voor ons voor elkaar krijgt op t net… Het was in ieder geval kicken !
Na nog wat shopping in Queenstown zijn we rond de middag vertrokken richting Twizel, met als einddoel nog een snel bezoekje in de late middag aan Mnt Cook, deze keer bekeken van de andere kant (vanaf Fox en Frans Jozef hadden we al kunnen kennismaken)… Omdat we in Fox al besloten hadden dat we toch Harry’s advies van een echte gletsjer touch down te doen, wilden opvolgen, hebben we vanmiddag hier ter plaatse dan ook nog één en ander vergeleken om ons in te schijven voor een helivlucht morgenochtend, vertrekkende van Lake Pukaki, tot aan Mnt Cook en dan met snow landing op één van de gletsjers, we zijn benieuwd !
Morgenochtend gaan we na onze vlucht (ahum !) snel door richting Kaikoura, stad van de walvissen en dolfijnen. Na de Milfordtrip zal dit één van onze langste ritten worden, dus we zullen niet vroeg aankomen daar… Zondagmorgen gaan we dan op walvisjacht, lees excursie, in de hoop een hele hoop Sperm Whales (whatever that me be ? hihi) tegen te komen,… nadat de pinguins er niet zoveel zin in hadden op Philip Island durven we niets meer met zekerheid zeggen,…We rekenen erop dat jullie duimen !
We zijn ermee weg ! Nog eens dank je wel voor leuke reacties, ze worden uitgebreid gelezen elke keer on line !

Stevige groet, Dirk en Fleur

dinsdag 13 november 2007

Freewheelen in Fox Glacier

Dag lieve ouders, vriendjes en vriendinnetjes, andere kijkbuiskindertjes !
Hier bij deze de eerste tekenen van leven vanuit een tot nu toe zéér wisselvallig Nieuw-Zeeland. We hebben een wat turbulentetijd achter de rug, niet alleen tijdens de vlucht, maar vooral de eerste twee dagen waren een beetje chaotisch.Toen we na een wat bruuske landing rond een uur of elf 's avonds volledig gebiochecked op de luchthaven van Christchurch op onzeshuttle stonden te wachten, bleek deze in géén veld of wegen te bekennen... beetje vervelend natuurlijk, als alle gewone transportmiddelen ondertussen al lang hun warme nestjes opgezocht hadden...Na een minuut of twintig vruchteloos zoeken werden we door een vriendelijke mijnheer van het Infocenter naar de telefoon verwezenom de Super Shuttle guy te bellen, gezien deze, ook na omroepen op de luchthaven volkomen onvindbaar bleef. Na een tiental minutenbellen dook deze uiteindelijk op, waarna ons een geweldig ritje te wachten stond omdat er eerst een oud vrouwtje voor haar deurthuis afgezet moest worden... Mmm... het heerlijke gespreide bedje in Chateau on the Park was meer dan welkom na een lange dag...De vlg morgen vroeg uit de veren, de auto mochten we immers gaan ophalen ergens in t centrum, dus wij vol goede moed daar naar toeom... géén Apollo te vinden ter plaatse... Oepsiedaisy ! Wat gedaan ? Dan maar het daar wel op de hoek bevindende verhuurcenter binnenlopen en eens één en ander navragen, misschien waren zij wel de verhuurder,... en anders konden we maar hopen dat zij ons verder konden helpen... Na meer dan twintig minuten rondbellen (niet alleen het adres klopte niet, ook het telefoonnummer was nietvan Apollo eindelijk gevonden... we moesten terug met héél ons hebben en houden naar die geweldige luchthaven van de dag daarvoor...Damn, shoot, ... allé, bon, useless to say dat we wél even gevloekt hebben op zoek naar een snelle maar niet te dure manier om terugnaar de luchthaven te raken... Eindconclusie: in plaats van om 11h vertrekkensklaar te zijn voor wat best een zware rit beloofde teworden, hebben we Christchurch pas om 15H kunnen verlaten... het was dus een kleine race tegen de klok om nog op tijd in Greymouthte geraken... Gelukkig vertelde de shuttle guy back to the airport dat het hier lekker lang licht is, hetgeen ook het geval blijktte zijn, zodat we toch gisterenavond om een uur of half tien ons hotel in de schemer van de avond hebben bereikt... Nog net op tijdvoor het restaurant, zodat we met een heerlijk Nieuw-Zeelands wijntje (een Riesling van hier ter plaatse, Jan ODB dat moet je zekereens proberen...) aan een lekkere zalm met angel hair pasta, pesto en cherry-tomaatjes konden beginnen... Inderdaad we zitten aan de kust, dust seafood overvloedig aanwezig, net als een grote variëteit aan lokaal weer.Vanmorgen na een lekker ontbijtje vroeg richting Pancake Rocks in Punaikaki vertrokken,... een laatste uitstapje noordwaarts aan deWestkust, op voorspraak van collega Jaak en ja, hij had gelijk... héél bijzonder !We zullen proberen straks een paar fotootjes op het net te gooien, er zal er vast wel eentje van de Pancake Rocks bijzitten...Onderweg hebben we mogen kennismaken met het meest uiteenlopende weer: koud is het hier zeker niet, lekker weertje zelfs, soms welmet een fleece aan, maar vooral de grote afwisseling tussen zon en hevige regen is opvallend ! We hebben vandaag tijdens onzeeerste wandelingen écht wel geluk gehad en van grote buien gespaard gebleven, maar later deze middag tijdens onze wandelingennaar de Franz Josef Glacier kwam de regen op een gegeven moment met bakken uit de lucht. Speciaal fenomeen zo'n gletsjer zo dichtbij de kust... al hadden we ons wel véél wittere sneeuw voorgesteld en niet een grijze massa...Misschien dat we morgen nog proberen om een helivlucht te regelen, maar gezien de mist van vandaag was daarvan géén sprake hier.We gaan proberen Harry, anders zullen we je moeten geloven op je woord dat het fantastisch is...Zonet kennisgemaakt met de lokale keuken van ons hotel, en samen met ons laatste glaasje Oyster Bay Chardonnay nog een spelletje dammengespeeld hier in de lounge, speciaal ingericht voor de gasten... om maar aan te geven dat het alles bij elkaar hier ook bijzonder goed toeven is...We gaan snel nog wat fotootjes uitzoeken die ons bovenstaand verhaaltje kunnen begeleiden, kijk zeker zometeen eens in het foto-albumvoor wat nieuws...
Stevige groet, vanop Fox Glacier,
Fleur en Dirk

zondag 11 november 2007

Nieuwe fotootjes on line...

In ons foto-album een paar nieuwe fotootjes van onze excursie gisteren...
Zie de link links Australia 2007...
Meer uitleg volgt...

Cheers, Fleur en Dirk

vrijdag 9 november 2007

Melbourne calling...

He Mates !
Eerst en vooral: dank je wel voor de leuke berichtjes die we altijd van t thuisfront in de meest ruime zin van t woord ontvangen ! Ze zijn een welgekomen nieuwsbrief en zorgen ervoor dat we tenminste een beetje op de hoogte blijven van jullie doen en laten... Keep up the good work, wij proberen van hieruit hetzelfde te doen !
Na de eerste fotootjes erop gezet te hebben in een Middeleeuws cyberwinkeltje met mysterieuze geuren in Lakes Entrance, even getest te hebben en ontdekt te hebben dat één en ander wel heel lang duurt hier Down Under, nu vanop de hotelkamer in Melbourne om een achter de laptop alvast een tekstje voor te bereiden om voor jullie op t net te smijten...
Zoals gezegd, na twee verwennachtjes in Bayview House B&B (een echte aanrader !
) én een hele dag wandelen in de zon van Wilsons Promontory National Park zijn we aan onze laatste etappe begonnen: nog 2 1/2 dag Melbourne én dan opnieuw op t vliegtuig naar Christchurch, Nieuw-Zeeland.
We hebben besloten morgenochtend al afscheid te nemen van ons witte huisdier, een Toyota kweetnie wadde om op die manier de laatste dag optimaal te kunnen genieten van Melbourne City, zonder ons zorgen te moeten maken hoe we dan wel de auto op tijd kunnen inleveren. We gebruiken hem toch niet hier aan Southbank, waar het gezellig toeven is op één van de terrasjes aan het water.
Na ontmoetingen eergisterenavond bij zonsondergang (Waaaw ! Ik stond op minder dan een meter van een grote uit een meertje drinkende kangaroe... normaal vliegen ze weg als ze je zien komen) en gisteren met kangaroes, wallabies én inderdaad zelfs twee emoes (een soort grote
struisvogel) zijn we vandaag begonnen aan een rondje kust, via de Dandenong Ranges naar Melbourne. Mmm... een héél ander landschap ineens, na bergbeklimmen en diepe dalen (ook fysiek voor Fleur haar kuiten) vandaag hoge kliffen, met prachtige zandstranden waar het water nog zo helder is dat je elke steen op de bodem kunt zien liggen... Dirk heeft natuurlijk ook hier een uitdaging van gemaakt door hier en daar wat klim- en vliegwerk te verrichten (bewijs later), maar ikzelf heb besloten de voetjes droog te houden om er tenminste voor te zorgen dat jullie van t thuisfront mee kunnen genieten van al het moois !
Op ons programma de komende twee dagen nog ? Morgenmiddag vertrekken we op onze eerste georganiseerde excursie naar Philip Island, en overmorgen hopen we wat door Melbourne te hoppen om nog wat sightseeing te doen... We moeten rond een uur of vier op t vliegveld zijn, dus...
O ja, voor Christel C en Chantal nog even meegeven dat Jamie Oliver ook hier met nieuw boek en alles een grote hit is, en ik dus al meer dan in de verleiding ben geweest één en ander aan te kopen, maar heb moeten bezwijken voor de strenge ogen van mijn mannetje die al hardop aan t denken was over het gewicht van onze bagage... Damn, maar ik zal nog proberen hem te overhalen !
Stevige groet van ons allebei !
Fleur en Dirk

dinsdag 6 november 2007

Love from Lakes Entrance...

Hello everybody !
Ondertussen alweer een heel eindje verder gereisd, meer bepaald gestrand sinds gisterenavond in Lakes Entrance, een middelmatig groot plaatsje aan de Zuidkust van Australie, een tweehonderdvijftigtal km van Melbourne.
Nadat we gisteren de Snowy Mountains volledig doorkruist hebben, nu op naar de zonnige Southcoast, op naar de kust met Wilsons Prom National Park en Melbourne als sluitstuk...
We zijn tijdens dit bericht druk aan het proberen de eerste fotootjes on line te krijgen, dus laat maar horen wat jullie ervan vinden !
De eerste B&B was een superervaring, we zijn benieuwd naar vanavond !
Greetz,
Fleur en Dirk

zondag 4 november 2007

Calling to you from Canberra

Hallo allemaal !
Na twee dagen door de Blue Mountains gezworven te hebben, eindelijk terug city life gevonden hier in Canberra.
Het weer is onze laatste dag in Sydney volledig omgeslagen van een stralende zon naar flinke regenbuien en tropische storm... Gelukkig hadden we een ritje Hop on Hop Of gepland, dus geen probleem om de resterende attracties van Sydney City te bezoeken, gewoon ter plaatse geraken en dan een en ander bezichtigen...
Omdat ons ticket 24h geldig was hebben we daarna als een soort lokale attractie ook met bagage de Hop On teruggenomen om de auto te gaan oppikken... de lieftallige chauffeur vroeg zich af of ze gevlucht waren...
Na een eerste kennismaking met ons witte monster, een Toyota Sedan, ons dan maar snel uit Sydney begeven, onderweg naar hopelijk beter weer maar dat bleek zaterdag volkomen onvindbaar! De echte locals deelden ons mee dolgelukkig te zijn na meer dan twee jaar eindelijk een beetje regen te hebben, maar ons maakten ze er niet echt gelukkig mee... Doordat alles zo droog was ter plaatse ontstond er een dikke, en dan geloof me, echt superdikke mist waardoor we op geen enkel lookout punt ook maar iets konden zien...
Zondag was de lucht gelukkig terug opgeklaard dus een nieuw rondje Blue Mountains met de nodige speciale weggetjes naar grotten, edm.
Prachtige natuur, we zijn dringend op zoek naar een plaatsje om onze fotootjes op net te plaatsen zodat jullie kunnen meegenieten...
Wij gaan er opnieuw vandoor, vandaag staan Canberra en de Snowy Mountains op het programma ! Voor zij die ons een mailtje willen sturen, nog even adres herhalen: fleurendirk@gmail.com
Lieve groet, Dirk en Fleur

donderdag 1 november 2007

Happy Birthday Mummy !

Lieve Moeder,

En jij die dacht dat we aan de andere kant van de aardbol

jouw verjaardag zouden vergeten... Mooi niet !

We willen je vanuit zonnig Sydney een geweldige 61ste verjaardag toewensen, geniet ervan daar in Oostkamp !

Dank je wel voor het vele werk waarvoor we altijd op jou mogen rekenen,

wij toasten hier op jouw gezondheid !

Dikke kus, Dirk en Fleur

Goed aangekomen !

Hallo iedereen !
Voor zij die dachten dat ons vliegtuig nooit zou landen... we moeten jullie teleurstellen want wij hebben vandaag na een kort nachtje slaap ons helemaal op Sydney gesmeten !
Gisterenavond werden we na een vriendelijke grenscontrole van de douane ter plaatse welkom geheten door de chauffeur van SUNbus en in een ijltempo afgezet bij ons hotel om snel in ons bedje te kruipen na een aantal slapeloze uurtjes vlucht...
Vanmorgen om zes uur klaarwakker en na een full breakfast om 8h startklaar om Opera House, the Rocks en Sydney Harbour te gaan ontmoeten... Een immense hoeveelheid van dingen om te zien in deze wereldstad : waar zouden we mee beginnen ? Gezien we nog ruim voor de openingsuren van het Visitor Centre onderweg waren, rap al naar de haven gegaan alwaar we voor t eerst oog in oog stonden met Sydney Opera House... In 1 woord : Waw ! Fotootjes gaan zeker nog volgen, hier in t hotel beetje moeilijk en kostelijke aangelegenheid !
Om een lang verhaal kort te maken: we hebben vandaag met een catamaran de haven rondgevaren en allerhande dingen op en rond de rivier gezien om te eindigen met een guided tour door het befaamde huis ! We amuseren ons hier in deze stad en gaan nu op zoek naar een gezellig hapje eten... Dikke kus voor iedereen thuis enne... Keep us posted mates !
Dirk & Fleur