woensdag 21 november 2007

Op naar het Noordereiland...

Hello Belgium and the rest of the world !

Nadat we gisteren eindelijk in Nelson nog eens een geweldig (echt gemeend!) internetcafé gevonden hadden om ons eerder geschreven tekstje en een heel pakske fotootjes on line te zetten, vandaag minder geluk hier in Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en de eerste stop die we maken op het nieuw door ons te verkennen Noordereiland.
Inderdeed, tussen de middag zijn we met ons hele hebben en houden ingescheept in Picton om met weemoed het Zuidereiland in te ruilen voor het Noordereiland, Wellington. Tijdens de meer dan drie uur durende vaartocht heeft Fleur lekker in t zonnetje haar boekje zitten lezen, terwijl Dirk bijna alle decks uitgebreid verkend heeft… Om maar te zeggen: het is hier nog steeds heerlijk weer… stralend zonnetje en een bijzonder aangenaam temperatuurtje om één en ander uitgebreid te verkennen, al hebben we gisteren de auto langs de kant van de weg gezet omdat het nu écht wel te warm werd voor een lange broek. Dit laatste is echter wél een echte “asset” hier, zeker voor de wandelende toerist, gezien onze vriend de zandvlieg toch op meer plaatsen verspreid blijkt te zijn dan enkel het diepe Zuiden,… Dirk is al een paar keer aangevallen, ondanks smeerbeurten met een agressief anti-insectenmiddel, altijd op zijn handen… Ikzelf ben gelukkig (hout vasthouden) tot nu toe gespaard gebleven, al moet je er wel zelf tegen kunnen, die heerlijke geur (ahum!) van citronella.
OK, waar waren we gebleven ?
Zoals jullie ondertussen op de fotootjes hebben kunnen zien, was de helivlucht inderdaad geweldig ! Harry, je had volledig gelijk dat we dit niet hadden willen missen… De heli vloog rakelings langs/over de bergen om een sneeuwlanding te maken op de Tasmangletsjer, met uitzicht op Mount Cook recht voor ons… Het was schitterend, helder weer, dus dat was genieten, zeker ook daarboven,… we hadden gedacht dat we niet te lang mochten blijven staan, maar alles bij elkaar hebben we toch bijna een kwartiertje boven kunnen rondlopen en soms strompelen, wegzakkend in de diepe sneeuw.
Na ons vroege vluchtje er als een haas vandoor gemuist naar onze volgende bestemming Kaikoura, een klein schiereiland aan de Oostkust, halverwege Noord-Zuid én de plaats bij uitstek om walvissen te gaan bekijken met de Maori’s… Op grote catamaranboten ga je een flink eind uit de kust op volle zee op zoek naar de lieve beestjes van wie je in concreto er zelden in slaagt meer dan de staart vast te leggen voor t nageslacht (de walvissen komen wel met hun lijf net boven de waterspiegel, maar bijzonder lastig één en ander te fotograferen), maar de spanning op zoek naar de eerste walvis is onvergetelijk… Na de 2 1/2 durende cruise hadden wij er vier gezien… Ondanks de hoge waarschuwing voor zeezieken maar één slachtoffer geteld, een Japans anorexiavrouwtje naast wie niemand dan ook nog wou gaan zitten op de weg terug naar de haven… Hetgeen ons wél helemaal super bevallen is, zijn de superlieve en speelse Hector dolfijnen die tijdens het cruisen meezwemmen met de boot… Geweldige beestjes, de fotootjes bewijzen dit… Na het eten van een echte portie Fish&Chips (we hadden wijselijk niet ontbeten voor ons avontuur op zee) zijn we doorgereden naar Seal Rock, een afgelegen strandje waar je bij laagtij de kans hebt om zeeleeuwen tegen te komen die liggen uit te rusten in de zon… Deze keer was t lot ons wel gunstig gezind: een mannetje lag prinsheerlijk te genieten van de zon, een vrouwtje zag al dat bezoek van die vreemde snuiters minder zitten en koos ervoor het onder water eens te gaan bekijken… Niettemin leuke foto’s kunnen maken, en tof om zo dicht bij de dieren te kunnen zijn. Wat hier trouwens opvalt, is dat iedereen zeer gedisciplineerd met de opgelegde regels omgaat… Niemand staat te schreeuwen of roepen, mensen blijven op de gevraagde afstand en niemand (behalve een soms onschuldig kindje) voedert de beestjes … We hebben ons al meermaals afgevraagd of dit bij ons ook zou kunnen, in alle vrijheid, … we don’t think so !
Na een nachtje Hanmer Springs waar we onze mini-golf kwaliteiten sinds lange tijd nog eens hebben kunnen testen (na een stevige start van Fleur, net weer op de eindmeet geklopt door de échte sportman) snel door naar Nelson, havenstadje aan de top van het Zuidereiland. We hadden echt niets maar dan ook niets hiervan verwacht, buiten een overnachting, maar dit is écht een te gek, vrolijk, relaxed stadje met lekker eten, leuke winkels, een heerlijk bed… Nadat we een half uurtje hadden kunnen surfen, lekker Thais gegeten en op terugweg nog even snel wat etalages bekeken van een New Zealand shop, alwaar we vanmorgen een handgeblazen glazen schotel hebben gekocht om mee naar huis te nemen, goed verpakt en wél. Via de pittoreske Charlotte Drive doorgereden naar Picton én zoals gezegd, een middagje gevaren.
Sinds een uur of vijf zijn we hier ter plaatse in Wellington, in een wat rommelige grote stad naar onze mening, snel een hapje gegeten én ja, ja genoten van een Hoegaarden en een echt Fillierske in een Belgisch café hier op de hoek van de straat ! In héél het etablissement waren wij denk ik de enige twee die de kaart een beetje begrepen, maar de mosselen met frietjes konden ons enkel nog maar vaag naar huis doen verlangen. Om maar te zeggen, wij amuseren ons hier en proberen er vooral nog niet aan te denken dat al een groot deel van onze vakantie voorbij gevlogen is…
Wij zijn klaar voor het voorlaatste deel van onze reis, met name het verkennen van het Noordereiland, we zullen niet nalaten u op de hoogte te houden,

Dirk en Fleur

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo kids,

Wat een geweldige verhalen kunnen jullie vertellen!

Het moet en reis zijn die je nooit zult vergeten!!

Wat een momenten en wat een omgeving die je met ons deelt.

Jaloers om al dat mooie en die geweldige temperatuur.

Harry doet weer terugdenken aan zijn Australie reis, en was weer terug op reis een aantal jaren gelden.

Op naar de volgende weken!

Lieve groeten uit een koud Limburg!!

Corry.

Anoniem zei

Hoera! Verplicht genieten is geschrapt (*grijns*).

Weer een heerlijk verhaal, al wordt het wel wat chaotischer naarmate de reis vordert. Maar dat die vent je niet eens bij minigolf laat winnen, dat is toch bij de wilde spinnen (dan wel bij de bijtende zandvliegen) af. Ik moet die Dirk toch eens dringend onderrichten, hoe je met mijn, ik herhaal: mijn, dochter omgaat (en die van Corry, trouwens, dat mag niet ontkend worden).

Moet toch ook maar eens die kant op, heb ik vastgesteld. Minder uitgebreid dan jullie, maar er is al bijeen wel heel veel moois te zien, en nog lekker te eten en te drinken ook.

Nou, dan van mij maar: geniet maar lekker, saampjes, en loop niet in zeven sloten tegelijk (achter elkaar is trouwens ook niet aan te bevelen ...)
Kus, Ton

Anoniem zei

Hi Guys,

'k was na een aantal dagen bewust internetloos(Rome) alweer nieuwsgierig naar jullie spannende verhalen....Leuk, heel leuk,we moeten beslist dringend een vakantie in die richting plannen. En nee, hier zouden de Belgen noet zo gedisciplineerd zijn...jammer maar waar.

Take care,

Isabelle