Voor u getest : 't Laurierblad in Berlare...

Afgelopen zaterdag zijn we, in goed gezelschap van mede-culiliefhebbers Ellen&Bart, nog eens "all the way" gegaan... Na lang twijfelen hadden gastheer en gastvrouw gekozen voor 't Laurierblad in Berlare, zoals hun website het omschrijft : "één van de gastronomische topadressen van België". Chefkok Guy Van Cauteren (sommigen onder u wellicht bekend van het gelijknamige programma op Vitaya) zwaait hier met strenge hand de scepter en specialiseert zoals hij het zelf zegt in pretentieloze klassegerechten, in een stijlvol maar daarom niet stijf kader. "Koken is géén kunst, het is een ambacht" staat op zijn website te lezen, en eerlijk gezegd, dit omschrijft in onze ogen perfect het merendeel van de gerechtjes die we zaterdag op ons bord zagen verschijnen... Goede degelijke Vlaamse keuken, niets op aan te merken, maar wij waren wel een beetje teleurgesteld omdat we dachten iets meer verrast te worden voor een dergelijke prijs en vooral reputatie/naam&faam.

De amuse-geule was nochtans bijzonder veelbelovend... Nadat we gekozen hadden om ons die avond te laten verwennen met het menu "Terroir Gourmand" werd ons een ijskoud soepje voorgezet van gerookte thee met zalm- en tomatenblokjes. In één woord: délicieus ! Fris van smaak, bijzonder origineel én een geheel van smaaksjes die na de laatste lepel nog natintelden in de mond. Dit voorproevertje werd, net als de daaropvolgende paling in 't groen begeleid door een glaasje Sauvignon Touraine van Domaine Gibault (Loire, 2006). Wat ons betreft met stip de lekkerste wijn van de avond, alhoewel we er allevier van overtuigd waren dat de geschonken wijnen die avond crescendo waren gegaan in prijs en leeftijd, maar dat nam niet weg dat dit pretentieloos wijntje de ideale opwarmer was in een voor de rest toch wel bijzonder frisse orangerie. De gerechtjes die volgden waren stuk voor stuk zeer degelijke, maar weinig verrassende culinaire hoogstandjes: mooi gepresenteerd, maar niet uitgesproken, noch qua smaak, noch qua originaliteit... Voor een Michelinster zou je toch meer mogen verwachten... dan heeft een restaurant zoals bvb. Lotus Root ons de afgelopen jaren, ook zonder ster, toch heel wat meer weten verrassen...

Wat wél een absolute aanrader is (om in schoonheid de avond te beëindigen) is de theekaart van 't Laurierblad: met meer dan 70 verschillende soorten thee een waar walhalla voor de echte liefhebbers zoals Ellen en ondergetekende... Na een uitgebreide selectieprocedure (toegegeven, vooral op naam én na advies van Guy VC zelf) besloot Ellen te gaan voor een lekkere pot Earl Grey Imperial daar waar ikzelf resoluut voor Prince Wladimir ben bezweken. Terwijl onze mannen zich tegoed deden aan twee minuscule koffietjes gingen wij ons te buiten aan een schijnbaar bodemloze heerlijke pot thee, vergezeld van de obligate koekjes en snoepjes... Ons eindoordeel : 7/10... ruim voldoende maar géén grote onderscheiding ! Onze volgende afspraak ligt echter ook al vast: binnenkort gaan we proeven in 't Aards Paradijs...

Afl. 12 - River Deep, Mountain High naar Greymouth

Ons eindpunt van vandaag, Greymouth is een wat grotere plaats met ongeveer 12.000 inwoners aan de westkust van het Zuidereiland, genoemd naar de rivier de Grey. Met helder weer kan je vanaf het zuiden van de stad duidelijk Mount Cook waarnemen.

Vanuit Christchurch zullen we via Highway 73 over Arthur's Pass en het bijbehorende National Park waarschijnlijk pas laat in de middag Greymouth bereiken. State Highway 73 is de hoogste van de slechts drie wegen die de Southern Alps doorkruisen. De Haast Pass liggend op onze route naar Queenstown is één van de andere, de Lewis Pass bevindt zich niet op onze route. De weg klimt al snel steil naar boven om na het kleine plaatsje Arthur's Pass (met de 131 m hoge Devils Punchbowl Falls) het Arthur's Pass NP te bereiken. Arthur's Pass NP hoort met bijna 1200 km² tot de top 5 van grootste National Parks van Nieuw-Zeeland. Het gebied is een waar paradijs voor wandelaars en échte natuurliefhebbers : verschillende toppen die meer dan 2000 m hoog zijn met daarnaast enorme geologische contrasten. Het park staat bekend om zijn besneeuwde bergen, diepe kloven, steile hellingen, woeste watervallen, wilde rivieren en dichtbegroeide bossen en valleien.

Aan de westzijde, waar veel regen valt, is het landschap bedekt met een dicht en gevarieerd regenwoud waartussen rivieren stromen. Aan de oostzijde overheersen beukenbossen en met beemdgras begroeide vlakten. Hoog in de bergen groeit gele en witte edelweiss en in de alpenweiden gentianen en sneeuwbessen. Voor vogelaars is dit een paradijs want hier leven veel soorten die je nergens anders ziet, zoals de grijsrugbrilvogel, kea, geweervogel, paradijscasarca, de zeldzame grijze kiwi en de blauwe eend. Het enige "mindere" nieuws : voor een bezoek aan dit park behoort een regenjas tot de absolute basisuitrusting. De regen komt hier met bakken uit de lucht gemiddeld tussen de 150 en 175 dagen per jaar. De kans is dus meer dan reëel dat we van hieruit onze eerste "natte" fotootjes huiswaarts sturen... maar het landschap belooft deze kleine opoffering meer dan de moeite waard te maken én wie weet... schijnt de zon !

Seminarie...

De afgelopen twee dagen hebben mijn dames en ikzelf ons, samen met nog en aantal collega's van dezelfde afdeling, teruggetrokken diep in de Ardennen om ons eens te bezinnen over zaken als samenwerking, werkorganisatie, efficiëntie,... edm. Zoals waarschijnlijk ook binnen zoveel andere bedrijven nationaal en internationaal is de werkdruk de afgelopen tijd énorm gestegen en dit zonder dat noodzakelijk de mankracht (in dit geval vrouwkracht) en de kennis van al die nieuwe IT-toepassingen en produkten op dezelfde manier werd uitgebreid. Om nog niet te spreken van het grote aantal nieuwe collega's die we er het afgelopen jaar bijkregen... Hoog tijd dus om ons serieus te beraden over hoé we in de zééér nabije toekomst zouden kunnen proberen hoofd te bieden aan het stijgende aantal dossiers en de daarbijhorende werkdruk...

We trokken hiervoor naar La Passerelle, een klein hotel met 22 kamers in Grand Han, een paar kilometer van Durbuy. Terwijl het grootste deel van de groep de eerste middag ging ontspannen door een yogasessie bij de Hare Krisna-gemeenschap Radhadesh, ben ikzelf opnieuw de keuken ingedoken om één en ander voor 't avondeten voor te bereiden. Na een geweldige surprise-deathride werd het aperitief bijzonder gesmaakt, net als de wijnproeverij en de quiz diezelfde avond. Het dessert van de keukenploeg werd verorberd tijdens het beantwoorden van de quizvragen afgevuurd door Jan. Fotootjes van al dit moois zijn te bewonderen via "Seminarie 2007".

Een gouden tip... Tapas Locas !

Zij die mijn lieftallige en mezelf een beetje kennen, weten dat wij als échte gastronomische liefhebbers steeds op zoek zijn naar leuke adresjes om onze gemeenschappelijke hobby ten volle uit te oefenen... Dankzij een goede gewoonte opgebouwd in onze vriendenkring om met een vaste groep "vrienden van den unief" elke X weken eens lekker te gaan eten, hebben we de afgelopen jaren op die manier al menig horeca-pareltje mogen ontdekken... getuige de links die we hieronder op onze site publiceren. Maar ook de buren, een verjaardag, een geslaagd project of gewoon eens lekkere zin kan genoeg zijn om onze schaarse vrije avonden op te fleuren met een beetje gastro-genot...

Soms kan échter ook het verrassingseffect en een vooral een onverwacht moment ervoor zorgen dat we ons resto-black book weer kunnen aanvullen met een nieuw diamantje en afgelopen vrijdag was er zo één...

Met collega Tine, beiden manloos die vrijdagavond, besloten we samen op zoek te gaan naar een leuk adresje om eens lekker te gaan eten in Brussel... Tine wist nog een leuk pizzeriaatje dichtbij het station, om eens iets anders te doen dan ons gewoonlijk bezoek aan de Ultieme Hallucinatie dus wij onderweg met grote zin in een avondje Italiaans... Helaas, ter plaatse bleek dat zij minder zin hadden om ons te ontvangen... Sorry, they were closed for business that night, zodat wij op zoek moesten naar een ander adresje om onze honger te stillen...

Onderweg naar 't stad dan maar en daar was hij... de Deus ex Machina, een Spaans zéér toekomstig familielid van Tine's liefste, woonachtig ter plaatse én dus dé persoon bij uitstek om ons een adresje te bezorgen die avond... én dat heeft hij gedaan ! Dank u wel Javier ! Sinds vrijdag jl. weet ik wat mijn favo adresje voor heerlijke tapas in Brussel is : Tapas Locas. Op de kaart stonden naast een aantal vaste "basis"tapas (patatas bravas, croquetas de bacaloa, albondigas,...) zeker meer dan twintig heerlijke suggesties, stuk voor stuk om je vingers bij af te likken ! En dat alles voor maar 3€50 per porción. We hebben allebei vier verschillende soorten uitgeprobeerd... Heerlijk ! Een glaasje wit erbij en de vrijdagavond was dé geslaagde start van het weekend... We besloten beiden dat we binnenkort hier dringend eens moesten terugkomen met onze collegaatjes ! Hasta Pronto Tapas Locas !

Afl. 11 - Christchurch, the Garden City

Christchurch is met ruim 330.000 inwoners de grootste stad van het Zuidereiland en toegangspoort tot de schitterende omgeving. De stad doet bijzonder aan Engeland denken dankzij de vele Victoriaanse gebouwen en keurig onderhouden parken en wordt, mede vanwege zijn prachtige botanische tuin en parken, ook wel de tuinstad van Nieuw-Zeeland genoemd.

Tegenwoordig lijkt Christchurch een moderner jasje te krijgen. Innovatieve kunstenaarsgezelschappen drukken steeds meer een stempel op de stad en organiseren artistieke evenementen en festivals. Het uitgaansleven lijkt bruisender te worden met de komst van trendy bars en cafés, bijvoorbeeld op Cashel St en High St. Christchurch wordt ook steeds vaker geroemd om de diverse culinaire hoogstandjes en de goede restaurants rond Oxford Terrace.

Eén van de leukste plekken van Christchurch is Cathedral Square, midden in het centrum van de stad. Het plein wordt omgeven door historische gebouwen als de Christ Church Cathedral, het renaissance Old Chief post Office, het voormalige Government Building, het schitterende Edwardiaanse Regent Theatre en het Gothic Press Building. Er is hier de hele dag van alles te zien en te beleven. Op het plein staan verschillende fruit- en bloemenstalletjes en kunstenaars verkopen er hun werk. Tussen de middag is Cathedral Square de 'speaker's corner' van Christchurch. Dan treden er de meest wonderlijke sprekers op sinaasappelkistjes en keukentrapjes op die hun boodschap verkondigen. De beroemdste van dit stel is de Wizard of Christchurch. Op werkdagen om klokslag 13.00 verkondigt deze chauvinistische Nieuw-Zeelander al meer dan 25 jaar op een humoristische manier allerlei vervloekingen en orakels.

Afl. 10 - Op naar Nieuw-Zeeland...

Nieuw-Zeeland ("Aotearoa", land van de lange witte wolk) is een land in het zuidwesten van de Grote Oceaan. Het bestaat uit twee grote eilanden, Noorder- en Zuidereiland met een aantal kleinere eilandjes eromheen. Britannia rules hier nog steeds, in Auckland is de gouverneur-generaal gevestigd die ervoor zorgt dat good old Liz niet vergeten wordt als head of the British Empire.

De Engelse benaming van het land luidt 'New Zealand', waarin Zealand de oude Engelse naam van de Nederlandse provincie Zeeland is. Abel Tasman, die als eerste Europeaan Nieuw-Zeeland aanschouwde, noemde het Statenland, in de veronderstelling dat het verbonden was met het Stateneiland van Zuid-Amerika. Nadat Hendrik Brouwer midden zeventiende eeuw bewees dat dit niet het geval was, werd de naam door Hollandse cartografen van dienst veranderd in Nova Zeelandia, naar de provincie Zeeland. De Britse luitenant James Cook vertaalde dit op zijn beurt weer en gaf de archipel zijn huidige naam.

Van de momenteel ruim vier miljoen Nieuw-Zeelanders, ook wel Kiwi's genoemd, woont grofweg drie kwart op het Noordereiland en één miljoen op het Zuidereiland. De dichtstbevolkte regio is Greater Auckland met ongeveer een miljoen inwoners. 75% van de bevolking is van Europese oorsprong; voornamelijk afkomstig uit de U.K. en Nederland. De Maori's zelf maken voor 10% deel uit van de bevolking, de overige 15% bestaat hoofdzakelijk uit Aziaten en Oceaniërs. Het aantal Aziatische immigranten groeit sinds midden jaren 90 sterk.

Over het algemeen kent Nieuw-Zeeland een gematigd zeeklimaat. Het noorden, dat dichter bij de evenaar ligt, is iets warmer dan het zuiden, maar de grootste klimatologische verschillen zijn te vinden tussen de west- en oostkust van het Zuidereiland. De veelal uit het westen waaiende wind zorgt voor uitzonderlijk veel neerslag in het zuidwesten, waar jaarlijks zo'n 8000 mm regen valt. Ten oosten van de Nieuw-Zeelandse Alpen is het veel droger. De zonnigste regio's zijn Nelson en Marlborough in het noorden van het Zuidereiland, waar veel wijngaarden zijn te vinden. Hier valt op jaarbasis gemiddeld 230 mm neerslag. In de Nieuw-Zeelandse Alpen valt tijdens de winter de neerslag veelal als sneeuw en hier zijn dan ook meerdere skigebieden en bijbehorende infrastructuur te vinden. Northland en de Bay of Plenty in het noorden van het Noordereiland kennen een subtropisch klimaat en zijn daarmee de ideale voedingsbodem voor het ook bij ons zo gesmaakte kiwi-fruit.

Afl. 9 - Onze eerste excursie : Phillip Island

Vanuit Melbourne zullen we begin van de middag opgehaald worden voor een halve dag excursie naar Phillip Island, een prachtig zandeiland op 2 uur rijden ten zuidoosten van Melbourne. Dit eiland is vooral bekend vanwege z’n pinguïns en zeehondenkolonies. Rond zonsondergang komen de pinguins in grote getallen de zee uitwaggelen, een ware “penguin parade” die elke dag een groot aantal toeschouwers lokt.

Voorafgaand aan ons bezoek van de Penguin Parade gaan we eerst een bezoek brengen aan een echte historische Aussie veeboerderij, Churchill Island en het Koala Conservation Centre ter plaatse. Daar kunnen we tussen de boomtoppen door een wandeling maken om zo de koala's in hun natuurlijke habitat te zien. Daar deze schattige wollebolletjes ongeveer 20 uur per dag slapend en luierend de dag doorbrengen is dit de mogelijkheid bij uitstek om de nationale mascotte van Australië up close and personal een bezoekje te brengen.

Rond zonsondergang verplaatsen we ons dan naar een soort van privé-platform om samen naar de thuiskomst van de little penguins te kijken... Letterlijk en figuurlijk, "little" want deze kleine kotertjes zijn met hun 33cm de kleinste soort van de 17 soorten pinguins op de wereld. Elke avond hobbelen zij naar hun slaapplaats in de duinen, daar waar moedertje de vrouw wellicht op hen wacht met de nieuwe voorjaarskroost.